Legenda mówi, że Kleopatra swą niezwykłą urodę zawdzięczała kąpielom w kozim mleku oraz aloesowi. Starożytni Egipcjanie odkryli lecznicze właściwości aloesu na długo przed panowaniem pięknej królowej. Od tamtego czasu jest on stosowany w celu leczenia oparzeń i niewielkich ran. Nazwa aloes najprawdopodobniej pochodzi od arabskiego słowa „alloeh”, choć w języku greckim istniało już słowo „alóe” gorzki oraz „aloedarion” przeczyszczający…
Rośliny z rodzaju aloes to sukulenty. Do najpopularniejszych gatunków należą m.in. Aloe vera (aloes prawdziwy), Aloe barbadensis (alona barbadoska), Aloe capensis (alona przylądkowa), z liści których otrzymuje się miąższ stosowany miejscowo na skórę jako środek łagodzący i chłodzący.
Aloes – właściwości
Surowiec leczniczy stanowi sok z liści, wyciekający samoistnie z uszkodzonych tkanek rośliny stwardniały na powietrzu i wysuszonych w naturalnych warunkach, zwany aloną. Zawarte w nim związki antranoidowe działają przeczyszczająco poprzez drażnienie jelita grubego oraz hamowanie wchłaniania zwrotnego wody i sodu, a także przez pobudzanie perystaltyki (tzw. przeczyszczający środek kontaktowy).
Wyciągi wodne oraz żel wpływają na funkcje obronne organizmu. Żel aloesowy otrzymywany jest z komórek miękiszowych ściętych i pozbawionych skórki liści. Poza pobudzaniem funkcji układu immunologicznego, wykazuje działanie przeciwzapalne w obrębie przewodu pokarmowego i skóry, a także antyseptyczne na skórę i błony śluzowe oraz obniża poziom glukozy we krwi.
Aloes – zastosowanie
Aloes (dokładniej sok aloesowy) stosowany jest wewnętrznie, najczęściej w postaci preparatów złożonych w zaparciach.
Miąższ znalazł zastosowanie w leczeniu: oparzeń ( w tym także oparzeń słonecznych), mało rozległych ran (rozszerza naczynia włosowate i w ten sposób, poprzez wzmożone ukrwienie, przyspiesza proce gojenia), otarć, ukąszeń i użądleń owadów, niewielkich owrzodzeń oraz odmrożeń. Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oparzenia skóry pierwszego i drugiego stopnia goją się szybciej po posmarowaniu żelem aloesowym. Niekiedy aloes stosowany jest także zewnętrznie jako środek uśmierzający ból i świąd w przebiegu półpaśca, a wspomagająco może być stosowany w leczeniu brodawek (niektóre z badań naukowych sugerują, że aloes wywiera działanie przeciwwirusowe). Nawilżający żel jest ponadto chętnie wykorzystywany w kremach i maściach po opalaniu. Naukowo udowodnione działanie posiada przede wszystkim świeży żel aloesowy.
Wewnętrzne stosowanie miąższu aloesowego przynosi ulgę w dolegliwościach żołądkowych, a także łagodzi objawy niestrawności i choroby wrzodowej. Możliwe jest także domięśniowe stosowanie wodnego wyciągu z liści w stanach obniżonej odporności organizmu oraz zapaleniach górnych dróg oddechowych.
Dostępny w formie:
kapsułek
żelu
soku
wyciągów wodnych
kremu/maści
świeżego zioła
Przeciwwskazania:
Przy niedrożności i ostrych zapalnych schorzeniach jelit, a ponadto u dzieci poniżej 12 lat i kobiet ciężarnych aloesu nie wolno stosować wewnętrznie.
Działania uboczne:
Aloes jako środek przeczyszczający nie powinien być stosowany dłużej niż 2 tygodnie, natomiast stałe stosowanie może doprowadzić do osłabienia pracy jelit. Zalecane jest zażywanie preparatów aloesowych tylko wówczas, gdy łagodniejsze środki roślinne, jak np. nasiona babki płesznika nie są wystarczające.
Ciekawostka:
Kąpiel zawierająca dodatek miąższu aloesowego przynosi dużą ulgę w poparzeniach słonecznych. Wystarczy jedną lub dwie szklanki miąższu dodać do wanny z letnią wodą!
Zapalony zielarz i miłośniki natury. Zainspirowany złożonością i bogactwem natury, poświęcił swoje życie odkrywaniu i naukowemu badaniu roślin leczniczych. Pasja do roślin i głębokie zrozumienie ich leczniczych właściwości przekłada się na unikalne, holistyczne podejście do zdrowia i wellness.